کد مطلب:129560 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
یاران حسین درد شمشیر را احساس نمی کنند
امـام بـاقـر(ع) فـرمـود: حـسـیـن بـن عـلی (ع) پـیـش از آنكه كشته شود به یارانش گفت: رسـول خـدا(ص) فـرمود: پسرم، تو به عراق رانده خواهی شد؛ و آن سرزمینی است كه در آنـجا پیامبران و اوصیای پیامبران به هم رسیدند. به آنجا زمین عمورا گفته می شود. تو در آن سرزمین به شهادت می رسی و گروهی از یارانت نیز به همراه تو به شهادت می رسند. آنان درد آهن را احساس نمی كنند و این آیه را تلاوت فرمود: «قلنا یا نار كونی بـردا و سـلامـا عـلی ابـراهیم» [1] (گفتیم: ای آتش بر ابراهیم سرد و سلامت باش.) جنگ بر تو و بر آنان سرد و سلامت است. «پس مژده باد شما را! به خدا سوگند اگر ما را بكشند ما بر پیامبرمان وارد می شویم...» [2] .
نیز از آن حضرت نقل شده است كه امام حسین (ع) به یارانش فرمود:
«مـژده بـاد شـمـا را بـه بـهـشت! به خدا سوگند پس از آنچه برای ما رخ دهد، آنقدر كه خداوند بخواهد درنگ می كنیم. آنگاه خداوند ما و شما را بیرون می آورد تا قائم ما پیروز شـود و از سـتـمـكـاران انـتـقـام بـگـیـرد! و مـن و شـمـا آنـان را در غـل و زنـجـیـر و شـكـنـجـه هـای گـونـاگـون مـی بـیـنـیـم.» بـه وی گـفـتـنـد: ای فـرزنـد رسـول خـدا قـائم شـما كیست؟ «فرمود: نسل هفتم فرزندم محمد بن علی الباقر، و او حجة بن الحـسـن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی فرزند من است. او كسی اسـت كـه بـرای مـدتـی طـولانـی غـایـب مـی شـود. آنـگـاه ظـهـور مـی كـنـد و زمـیـن را از عدل و داد پر می كند، همان گونه كه از ستم و بیداد پر شده است...» [3] .
نیز از آن حضرت نقل شده است كه امام حسین (ع) به یارانش فرمود:
«مـژده بـاد شـمـا را بـه بـهـشت! به خدا سوگند پس از آنچه برای ما رخ دهد، آنقدر كه خداوند بخواهد درنگ می كنیم. آنگاه خداوند ما و شما را بیرون می آورد تا قائم ما پیروز شـود و از سـتـمـكـاران انـتـقـام بـگـیـرد! و مـن و شـمـا آنـان را در غـل و زنـجـیـر و شـكـنـجـه هـای گـونـاگـون مـی بـیـنـیـم.» بـه وی گـفـتـنـد: ای فـرزنـد رسـول خـدا قـائم شـما كیست؟ «فرمود: نسل هفتم فرزندم محمد بن علی الباقر، و او حجة بن الحـسـن علی بن محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی فرزند من است. او كسی اسـت كـه بـرای مـدتـی طـولانـی غـایـب مـی شـود. آنـگـاه ظـهـور مـی كـنـد و زمـیـن را از عدل و داد پر می كند، همان گونه كه از ستم و بیداد پر شده است...» [3] .
[1] انبياء (21)، آيه 69.
[2] الخـرائج و الجـرانـح، ج 2، ص 848 ـ 850، ش 63. ايـن روايـت شـريـفـه از زبان امام حسين (ع) تتمه مهمي دارد كه به اخبار عالم رجعت مربوط مي شود. خوب است كه خواننده گرامي به آنجا مراجعه كند و از آن غفلت نورزد؛ و ر. ك: بحار، ج 44، ص 80، شماره 6.
[3] مـقـتل الحسين، مقرم، به نقل از اثبات الرجعه؛ و ر. ك: اثبات الهداة، ج 3، ص 569، بـاب 32، فـصـل 44، شـمـاره 681، بـه نقل از اثبات الرجعه، فضل بن شاذان، معجم احاديث المهدي، ج 3، ص 181 ـ 182، شماره 704.